Przepuklina pępkowa, to schorzenie dotykające najczęściej niemowląt. Występuje jednak również u dzieci starszych oraz u dorosłych. Jest to jedna z form przepukliny brzusznej, polegająca na przemieszczeniu zawartości jamy brzusznej przez otwór pępkowy.
Czym jest przepuklina pępkowa?
Z przepukliną pępkową mamy do czynienia w sytuacji, kiedy znajdujące się w jamie brzusznej tkanki ulegają przemieszczeniu i wychodzą przez pierścień pępkowy do sznura pępowinowego. Najczęściej schorzenie to występuje u niemowląt, kiedy szybko rosnące jelito nie ma wystarczająco miejsca. Po kilku tygodniach, powinno ono wrócić na swoje miejsce, a pierścień ulec stopniowemu zmniejszeniu, aż do całkowitego zamknięcia. Niekiedy proces ten zostaje zatrzymany. Przypadłość odnotowuje się u kilkunastu procent niemowląt. Zdecydowanie częściej u wcześniaków.
Objawy przepukliny pępkowej
Przepuklina pępkowa manifestuje się najczęściej uwypukleniem w okolicach pępka, choć nie zawsze musi być ono od razu widoczne. Może pojawić się po czasie, w miarę wzmocnienia się mięśni brzucha. Często jest miękkie i daje się swobodnie wcisnąć w głąb jamy brzusznej. Uwydatnia się w czasie płaczu i naprężania mięśni. Zazwyczaj jest ona bezbolesna. Z groźną sytuacją możemy mieć do czynienia w przypadku tzw. uwięźnięcia, kiedy odprowadzenie treści jest niemożliwe. Dziecko jest wtedy niespokojne, skarży się na ból brzucha, zdarzać mogą się wymioty. U dorosłych z przepukliną pępkową spotkać możemy się w sytuacji, kiedy powłoki brzuszne uległy osłabieniu na skutek działania niepożądanych czynników, takich jak: długotrwały, uporczywy kaszel, zaparcia, nadwaga, praca fizyczna. Może wystąpić także u kobiet w ciąży.
Leczenie przepukliny pępkowej
Jeśli stwierdzimy u siebie lub dziecka objawy mogące świadczyć o wystąpieniu przepukliny, powinniśmy udać się do lekarza. Uwięźnięta przepuklina, choć zdarza się rzadko, wymaga natychmiastowej reakcji, najlepiej w postaci wizyty w Szpitalu, na oddziale ratunkowym. Nie należy podawać dziecku jedzenia i picia w takiej sytuacji, ponieważ konieczna może okazać się interwencja chirurgiczna. Przepuklina pępkowa, która nie jest związana z bólem, obrzękiem i wymiotami, powinna być skonsultowana z lekarzem POZ, a w konsekwencji z chirurgiem dziecięcym, który przeprowadzi dokładne rozpoznanie i podejmie decyzje co do dalszego leczenia. Określi również, czy przepuklina nie ma charakteru okołopępkowego i jest w rzeczywistości przepukliną kresy białej, która wymaga innego podejścia.
U niemowląt przepuklina pępkowa do roku czasu może sama się cofnąć, a otwór, przez który doszło do przemieszczenia ulegnie zamknięciu. Samoistne zamknięcie do 5 roku życia stwierdza się u 9 na 10 pacjentów. W innym przypadku przeprowadza się leczenie operacyjne. Zabieg wykonuje się w trybie tzw. chirurgii jednego dnia, w znieczuleniu ogólnym. Polega na wykonaniu nacięcia w dolnej części pępka, przez które zszywany jest pierścień pępkowy. Chirurg stara się przeprowadzić zabieg w taki sposób, aby nie było konieczności wykonywania plastyki skóry, a blizna była praktycznie niewidoczna. Zoperowaną lub zamkniętą samoistnie przepuklinę pępkową uważa się za całkowicie wyleczoną, ponieważ nawroty zdarzają się niezwykle rzadko i najczęściej wynikają ze znacznej otyłości. Po przeprowadzonej operacji, chirurg dziecięcy zaleca najczęściej jedną wizytę kontrolną.
W Centrum Medycznym Alfamedica przyjmuje chirurg dziecięcy – lek. med. Krzysztof Solecki, który zarówno konsultuje, jak i operuje dzieci i niemowlęta. Wizytę umówić można pod numerem: 781 754 455. Więcej informacji na stronie → chirurgia dziecięca.
Comments are closed.